El bulli’s omelet met chips

omelet chips

Dit recept stond een jaar geleden in de Volkskrant, in de rubriek Volkskeuken. Het komt uit het boek Thuis koken met  Ferran Adria, de topkok van het Spaanse sterrenrestaurant El Bulli. Het was binnen een nanoseconde geadopteerd door mijn omeletspecialist thuis. Die ook graag chips eet. En ondertussen al verschillende keren dit omelet heeft gemaakt.

Ik had er aanvankelijk niet zo’n trek in. Chips in een omeletje, dat leek mij een taaie, vettige massa opleveren. Dus als het aan mij had gelegen, hadden we deze omelet nooit ontdekt. Gelukkig werd er doorgezet. Het is wel een machtig omeletje. Een stuk van deze omelet bij de lunch en je hebt gegarandeerd geen honger meer de rest van de middag. Overigens staat het in het boek van Ferran Adria als voorgerecht.

Omelet met chips

6 eieren
70 gram chips
1,5 eetlepel olijfolie

Breek de eieren in een kom en klop ze schuimig. Doe de (goede kwaliteit) chips er bij en laat 1 minuut weken. Zet een pan op een middelhoog vuur en doe er olijfolie in. Giet het mengsel in de pan en roer voorzichtig met een rubber spatel. Maak de omelet los van de rand van de pan. Laat de onderkant van de omelet in 40 seconden opstijven en pak dan een bord. Keer de omelet met behulp van het bord. Doe olijfolie in de pan voordat de omelet terug gaat, voor het bakken van de andere zijde. Laat de omelet van het bord glijden en bak nog zo’n 20 seconden. Schep de omelet op een bord en zet het bord op tafel. Zouten is niet meer nodig.

Witte bonen-pestodip

witte bonen pesto

Hierbij de beloofde ‘witte bonen met boerenkoolpestodip”.  In plaats van de boerenkoolpesto kun je elke andere pesto gebruiken. Het rare is dat deze dip mij doet denken aan de korianderlimoen-hoemoes uit de winkel. Het lijkt door het gebruik van de witte bonen ook erg op hoemoes.

Ik heb het recept iets aangepast. Voorgeschreven was het gebruik van 75 ml olijfolie. Omdat er al best veel olijfolie in de pesto zit, heb ik maar 2 eetlepels olie gebruikt. De balsamico-azijn en de citroen zorgen voor een goede balans tussen de verschillende smaken. Ik had het niet zo verwacht, maar het is wat mij betreft een blijvertje.

Witte bonen-pesto dip

2 kopjes gekookte witte bonen, uitgelekt
2 volle eetlepels (boerenkool-)pesto
2 theelepeltjes citroensap
2 theelepeltjes balsamico-azijn
2 eetlepels olijfolie
peper, zout.

Doe de ingredienten, behalve het citroensap en de balsamico-azijn in een keukenmachine en draai hier een pasta van. Voeg lepeltje voor lepeltje citroen en balsamico-azijn toe, totdat het voor je gevoel zuur genoeg is. Breng het geheel verder op smaak met een snufje zout en peper.

pesto van boerenkool

boerenkoolpesto

Ik val op aparte recepten met rare kleuren. Op een Amerikaanse blogsite kwam ik het recept tegen van een “witte bonen met boerenkoolpesto-dip”, een dip met een heftig groene kleur. Ik heb het recept gelijk opgeslagen. 

Ik moet bekennen, ik heb wel getwijfeld of het een goed idee was om de boerenkoolpesto-dip te gaan maken. Zou het niet zonde zijn van de walnoten en de kaas om hier aan te beginnen. Maar het betoog van de blogster, dat ze echt, echt, echt niet zo heel veel van boerenkool houdt, maar dat pesto van boerenkool wel erg, erg lekker is, vond ik toch wel overtuigend.

Het begint dus met het maken van een boerenkoolpesto. Deze pesto is volgens de blogster erg lekker met pasta en kerstomaatjes en nog een beetje kaas er over. Ik had van de Ierse stamppot nog boerenkool over en de overige ingrediënten ook in de kast, dus aan het einde van de middag ben ik de pesto gaan maken. Met een stalen gezicht heb ik de pesto een familielid voorgezet en gevraagd even te proeven of de pesto zo lekker is. Zonder er bij te zeggen wat er in zat. Mmm, ja lekker, was het antwoord. Deze pesto is inderdaad lekker. Ietsje bitterder dan andere pesto-varianten.

Morgen in ieder geval het vervolg: de witte bonen met boerenkoolpesto-dip.

Boerenkoolpesto

3 kopjes grof gesneden of 2 kopjes fijn gesneden rauwe boerenkool
1/2 kopje gepelde walnoten
l /4 kopje geraspte oude kaas (of Parmezaanse kaas)
1 teentje knoflook
3/4 kopje olijfolie
scheut citroensap
zout en peper

Mix alles met de keukenmachine tot een glanzende pesto.

Bron: www.kitchentreaty.com

Tip: de boerenkoolpesto is goed in te vriezen. Makkelijk is dan om de pesto in een plastic bekertje, afgedekt met huishoudfolie in te vriezen.

Truckerballen: gehaktballen uit de jus

truckerballen gehaktballen uit jus

Het begon een paar jaar geleden met een artikel van Sylvia Witteman in de Volkskrant, over de perfecte cafégehaktballen. Malse gehaktballen uit een pannetje jus en in het café geserveerd met een lepeltje mosterd. Daarna viel mij op dat er ook sterrenchefs waren die zich aan de gehaktbal waagden. Op tv was er een bekende chef met een lijst van 15 ingrediënten voor de perfecte gehaktbal.

Zo veel ingrediënten kan wel kloppen want als je op de bus gehaktkruiden kijkt, zitten daar alleen al 8 verschillende soorten kruiden in: koriander, peper, gember, foelie, nootmuskaat, kardemom, chilies en majoraan.

Vanuit de bijzonder lekkere gehaktballen volgens het recept van Sylvia Witteman ben ik verder gegaan en uitgekomen op het onderstaande recept. Haar gebakken uitjes door het gehaktdeeg ben ik bijvoorbeeld weg gaan laten en ook het zakje juspoeder. Wat gebleven is, en echt het verschil maakt tussen een gewone gehaktbal en een echt lekkere gehaktbal is de toevoeging van citroenrasp. Verder nog een scheutje melk toegevoegd en een scheutje ketjap manis.

Hier het recept van wat wij truckerballen zijn gaan noemen, een echte omrijbal uit de jus:

Truckerballen

Voor 4 ballen:

500 gram half-om-halfgehakt
1 ei
ontkorste boterham of paneermeel
scheutje melk
1 tl fijne citroenrasp
3 tl gehaktkruiden*
ketjap manis
1 tomaat, ontveld en ontpit
boter of olie om in te bakken
zout, peper

Neem een ontkorste boterham en giet daar een scheutje melk overheen. Voeg het gehakt toe en prak goed door. Roer in een ander kommetje een eitje los met de citroenrasp, gehaktkruiden en klein scheutje ketjap manis. Kneed dit samen met het gehakt tot een smeuïge toch stevige massa. Voeg als er in de gehaktkruidenmix nog geen zout zit, zout toe en eventueel nog wat peper. Vorm hier 4 ballen van. Bak de gehaktballen bruin in de braadpan en laat ze zo’n 15 tot 20 minuten op een laag vuur sudderen (of 2 uur in de slowcooker** of in 10 minuten met de crockpot express***). Af en toe even keren. Voor de jus, de ballen uit de pan halen en een scheut water toevoegen en het aanbaksel los roeren. De ontvelde en ontpitte tomaat in stukjes snijden en toevoegen. Op smaak brengen met nog wat zout, peper en een scheutje ketjap. De ballen weer toevoegen en nog even opwarmen in de jus.

* Kijk voor de precieze dosering even op de verpakking van de gehaktkruiden

** Als slowcooker-recept: braad de ballen eerst aan in de braadpan en maak dan de jus alvast. Doe de ballen met de jus in de slowcooker en zet de electrische slowcooker op hoog. Na zo’n 2 uur zijn de ballen klaar. Voordeel van slowcooker: je hoeft niet de hele tijd de ballen te keren (dus ze kunnen daardoor ook niet kapot gaan) en het vocht verdampt niet.

*** Snel met de crockpot express: braad de ballen eerst aan in de braadpan. Leg ze in de crockpot express. Maak een jus met 400 ml water en de rest van de ingredienten voor de jus. Giet dit over de ballen. Zet de deksel op dicht/druk (wolkje met kruisje erdoor) en de crockpot op Meat, timer op 10 minuten (hoge druk) en druk op start. Laat daarna nog 10 minuten staan op verwarmen (gaat automatisch na meat-programma). Haal de deksel van de pan. Indien te veel vocht: enkele minuten op Saute/brown zetten. Maak de jus af met een beetje maizena of aardappelzetmeel.

Gerookte eendenborst met saffraanrisotto

gerookte eendenborst risotto

Wat te doen met het laatst overgeblevene van de kerstinkopen, de gerookte eendenborstfilet. Geen zin in een maaltijdsalade, geen zin in een combinatie met fruit. Waar combineer je dan de gerookte eendenborstfilet mee ?

Getwijfeld over een combinatie met pasta en walnoten, iets oriëntaals of samen te eten met een risotto. Vandaag heb ik de knoop doorgehakt. Het is gerookte eendenborstfilet geworden met een smeuïge saffraanrisotto, een lichte zoet van erwten en een salade van rucola met zijn nootachtige smaak met een dressing van witte balsamico-azijn/olijfolie.

Gerookte eendenborstfilet met saffraanrisotto

1 kruidenbouillonblok
1 envelopje saffraan      
20 g boter     
200 g risottorijst     
75 ml droge witte wijn   
2 handjes (bevroren) erwtjes  
zout, peper

1 zakje rucola
3 el olijfolie
1 el (witte) balsamico-azijn
zout, peper 

gerookte eendenborstfilet voor 3 a 4 personen
   
In pan 1/2 liter water aan de kook brengen. Bouillonblokje erboven verkruimelen en al roerend laten oplossen. Saffraandraadjes in kommetje weken in 2 el warme bouillon. In braadpan of pan met dikke bodem 20 g boter smelten en de risottorijst 1 min. zachtjes roerbakken tot alle korrels glanzen en glazig zijn geworden. Geweekte saffraandraadjes toevoegen. Wijn door rijst roeren. Zodra meeste wijn verdampt is, kwart van warme bouillon bij rijst schenken. Blijven roeren tot alle bouillon is opgenomen. Nu telkens scheut bouillon toevoegen en al roerend door rijst laten opnemen. Pas nieuwe bouillon toevoegen als vorige is opgenomen. Na 10 minuten de (bevroren) verse erwtjes toevoegen. Na 20-25 min. heeft de rijst alle bouillon geabsorbeerd en zijn de rijstkorrels beetgaar. De risotto is dan romig en smeuïg. Risotto op smaak brengen met zout en peper.

De rucola aanmaken met de olijfolie en balsamicoazijn, zout en peper.

De rucolasalade op een bord leggen. De gerookte eendenborstfilet in dunne lapjes daar boven op. Een schepje van de saffraanrisotto er naast.

Colcannon : Ierse stamppot

ierse stamppot

De kerstvakantie is voorbij. Het is maandag en het weer kun je omschrijven als druilerig. Een goede dag voor een stamppotje. Dit keer eens een Iers stamppotje.

Het recept komt niet rechtstreeks uit maar wel door het kookboek “Pluijm op Pad” van Rene Pluijm, over een ontdekkingstocht naar eetcultuur in Europa. In dit boek staan veel recepten, waaronder het Ierse recept voor Champ of Colcannon. Champ of Colcannon bestaat uit grof gestampte aardappels met bosuitjes erdoor. Onder de beschrijving staat de opmerking dat er nog een luxe variant is van de Champ, namelijk Colcannon. Hier zit dan nog gekookte kool of prei, fijngesneden ham of bacon door heen.

Dat leek mij wel wat, dus op internet op zoek gegaan naar het recept van Colcannon. Volgens de Wikipedia zijn er veel varianten van deze stamppot, afhankelijk van de streek. Het wordt vaak gemaakt met boerenkool maar ook met andere koolsoorten. Al dan niet aangevuld met prei, bosuitjes of lente-ui. Ik heb zelf het recept voor Colcannon van Nigel Slater genomen. Dit is een Britse (televisie-)kok. Hij gebruikt boerenkool en prei, en daar is het nu het seizoen voor.

Colcannon

500 gram geschilde aardappelen
250 gram in schijfjes gesneden prei
een paar handen boerenkool
zout en peper
150 ml melk of room

Kook de aardappelen en boerenkool gaar. Bak de prei in een pan. Giet de aardappelen af. Laat de boerenkool even uitlekken in een vergiet. Pureer de aardappelen en maak er met de gekookte melk een niet te natte puree van. Roer tot slot de boerenkool en prei door de puree en maak het op smaak met zout en peper.  Eet met gekookte ham of spek.

De echte pizza Margherita

pizza margherita

Al enige tijd ben ik bezig om een echte, authentiek smakende, italiaanse pizza uit mijn oven te toveren. Ik heb getwijfeld over de aanschaf van een pizza-steen maar dit uiteindelijk (nog) niet gedaan. Ik heb thuis ook al een hint laten vallen dat het mij leuk lijkt om een echte pizza-oven achter in de tuin te hebben. De hint is nog niet opgepakt. Dus doe ik het met wat ik in huis heb, een electrische oven en twee pizza-bakplaten.

Het recept voor het deeg komt van de website van www.italie.nl. Met dit recept lukt het mij om een lekkere dunne pizza te maken met opbollende zijrandjes, dus daar heb ik tot nu toe niets aan veranderd. Waar ik wel telkens iets aan probeer te verbeteren, is de basissaus en de hoeveelheid van deze saus op de pizza. Daar heb ik al behoorlijk wat recepten voor gelezen en gebruikt.

Vandaag zat ik in de “Culinaria Italia” te bladeren voor wat pizza-inspiratie. Ik had nog 2 bollen buffelmozzarella in de koelkast met een houdbaarheidsdatum tot vandaag. Toen viel het kwartje eindelijk: geen tomatensaus maar blokjes verse, rijpe (ontvelde en ontpitte) tomaat zorgen voor de authentieke smaak. Door het eenvoudige recept denk je al gauw het een flauwe pizza gaat opleveren. Maar dit was de eerste echte italiaanse pizza uit mijn oven.

Pizza Margherita

Pizzadeeg:

25 gram verse of 10 gram gedroogde gist
400 gram bloem (type 00)
2 1/2 dl lauw water
1 theelepel zout

Voor 4 pizza’s. Los de gist op in 1/4 dl lauw water, schep er 2 eetlepels bloem bij en maak er een glad papje van. Laat 30 minuten rusten onder een theedoek. Maak een hoopje van 350 gram bloem en maak een diepe kuil in het midden. Giet het gistmengsel, de rest van het water en het zout in het kuiltje en kneed het geheel met bebloemde handen goed door. Blijf 10 minuten kneden,  verdeel het deeg in vier delen en maak hier ballen van . Laat het deeg 2 uur rijzen en gebruik per pizza een bal. Rol de bal zo dun mogelijk uit. Met beleg in ongeveer 12 minuten op 250 C bakken.

Pizza Margherita

De ongebakken pizza Margherita

Per pizza:

150 gram buffelmozzarella
100 gram tomaat
12 blaadjes basilicum
3 el olijfolie
peper en zout

Snij de mozzarella in blokjes. Ontvel en haal het vocht en pitjes uit de tomaat. Snij de tomaat ook in blokjes. Verdeel de tomaat, mozzarella en basilicum over de pizza en besprenkel met olijfolie. Maak op smaak met peper en zout.

Rookoven-experiment: gerookte paprikapoeder

rookoven gerookte paprikapoeder

Mijn broer had op een biologische markt in Amsterdam een heel mooi potje met Spaanse gerookte paprikapoeder gekocht. Wat een fantastische geur kwam daar van af! Ik begon gelijk na te denken. Hoe zou ik dit na kunnen maken met onze rookoven. Eerst paprika’s roken in de rookoven, bedacht ik. Maar hoe zou ik deze gerookte paprika kunnen drogen en malen tot een poeder. Toen ik ging googlen zag ik de oplossing staan: je pakt de gewone pot paprikapoeder uit de kast en gaat die roken!!

Volgens het recept zou enkele minuten roken genoeg zijn. Na enkele minuten was het resultaat een muffe paprikapoeder. Toen nog een keer langer gerookt. Het paprikapoeder was en rook nog steeds niet lekker. Nog een paar keer geprobeerd om een lekker resultaat te krijgen: lagere temperatuur gerookt, korter en ander soort paprikapoeder. Het paprikapoeder werd of bitter of muf of allebei. De manier om lekkere gerookte paprikapoeder te krijgen is dus door verse paprika’s te roken, drogen en te malen. Of koop gewoon zo’n heel mooi potje Spaanse gerookte paprikapoeder.

Tot slot heb ik de halve verse paprika die ik nog in de koelkast had liggen in de rookoven gedaan, samen met een stukje kaas. En dat was een lekker hapje.

Gerookte paprika en kaashapje

verse paprika
plak kaas van 1 centimeter dik
rookoven
aluminiumfolie
1 eetlepel houtmot

Zet de rookoven op het fornuis. Schep een eetlepel houtmot op de bodem. Het lekbakje er boven op en hierop het rekje. Bekleed het rekje voor de helft met aluminiumfolie en prik enkele gaatje in het folie. Leg hier de kaas bovenop. Snij de paprika in grove stukken en leg ernaast. Doe de deksel bijna dicht en zet het vuur aan. Als de rook uit het oventje komt, de deksel dicht doen en laat de paprika en kaas enkele minuten roken. Doe het vuur uit. En doe ze samen aan het prikkertje of eet ze om en om.

Old English Marmalade zelf maken

old englisch marmelade zelf maken

Marmelade maken is een behoorlijke klus maar wel een klus waar je vrolijk van wordt. De hele keuken ruikt naar zuidvruchten en van het resultaat wordt je ook erg blij.  Authentieke Engelse marmelade is oranjebruin omdat het wordt gemaakt met bruine suiker. Deze Old English Marmalade kun je dus niet maken met geleisuiker. Het is een recept met geleipoeder. Heel vroeger gebruikte men geen enkel geleermiddel en liet de vruchtenpuree gewoon een paar uur inkoken met de suiker.

Deze marmelade roept bij mij de goede herinneringen op van de vakanties in Engeland. Van ontbijtjes met marmelade op toast, ontbijtworstjes en roerei. En dat is dan een ontbijtje van een Hollandse in Engeland. Een goed Engels ontbijt omvat bloedworst, worst, vis, witte bonen, gebakken tomaten en ga zo maar door. Tip: loop eens in Engeland s’ochtend een “Greasy Spoon” in en bestel een “full English breakfast”. Tot het zover is, hierbij voor een Engeland-gevoel: maak of koop een paar scones en serveer hier de Old English Marmalade bij.

Old English Marmalade

1 kilo sinaasappelen
1 citroen
300 gram bruine basterdsuiker
25 gram geleipoeder
evt. 2 eetlepels sinaasappellikeur zoals cointreau

Leg 1 sinaasappel en de citroen in kokend water en boen daarna af. Van deze twee snij je van de sinaasappel de hele schil dun af en van de citroen enkele halen. Verwijder het wit zoveel mogelijk en snij de schil in dunne reepjes. Pers de sinaasappelen en citroen uit. Ongeveer 600 ml sap. Meng dat met de bruine basterdsuiker en de schilletjes en evt. de likeur. Laat dit een nacht staan. De volgende dag aan de kook brengen met de geleipoeder. Goed door laten koken totdat er een mooie gelei-achtige substantie ontstaat en giet het in 2 uitgekookte potten. Draai de deksel er op en laat ze 5 minuten op hun kop staan.

rösti van aardappel en pompoen

pompoen rosti

Zwitserse pompoen-knoflook-rösti met bieslooksaus. Oftewel: Kurbis-Knoblauch-Rösti mit Knoblauchquark. Alleen zit er in de “knoblauchquark” geen knoflook maar bieslook (schnittlaug), dus waarom ze het op de Zwitserse site knoflookkwark noemen?.

Deze rösti is een mengsel van geraspte aardappel en geraspte pompoen. En flink wat knoflook. Iets te veel naar mijn smaak dus ik pak de volgende keer een knoflookteentje minder. De kwark heb ik zelf vervangen door een mengsel van mayonaise en yoghurt. De saus smaakte misschien daardoor wat minder romig maar het was er wel lekker bij.

Ook belangrijk in het nieuwe jaar als je een paar kilootjes kwijt wil: maar 273 calorieën per portie. Dus een mager stukje vlees erbij en een komkommersalade……..

Pompoen rösti

800 gram vastkokende aardappelen
400 gram pompoenvlees
4 knoflookteentjes (suggestie: 3)
1 tl zout
peper
bakolie

Bieslookkwark

250 gram halfvolle kwark
2 eetlepels fijngesneden bieslook
zout en peper
1 eetlepel raapolie

of ipv kwark met raapolie: 4 eetlepels mayonaise en 2 eetlepels yoghurt.

bron: www.swissmilk.ch

Schil en was de aardappelen. Snij in grove stukken. Maak de pompoen schoon en snij ook in grove stukken. Bij een hoikkaidopompoen, kun je de schil laten zitten. Kook beide 5 minuten en giet af. Spoel ze af met koud water om af te koelen. Pak een grove rasp en rasp de aardappel en pompoen. Laat even uitlekken in een vergiet en doe dan het mengsel in een schaal en meng het met de fijngesneden teentjes knoflook en zout en peper. Laat in een pan op hoog vuur de olie goed heet worden en doe het rösti-mengsel in de pan. Druk goed aan tot het een egaal mengsel is. Na 5 minuten, de pan op middelhoog vuur zetten. Na ongeveer 10 minuten de rösti-pannenkoek omdraaien met behulp van een bord. Nog zo’n 10 minuten laten bakken op middelhoog vuur.

Voor de bieslookkwark alle ingrediënten in een kommetje mengen.