Vorig jaar gingen wij in zomervakantie naar de Franse Elzas en zaten wij in een chalet met op loopafstand een enorme supermarkt. Deze supermarkt had ook nog eens een slagerij intern. Daar heb ik mij lopen vergapen aan het enorme aanbod. Voor mij stond van tevoren al vast dat ik minstens 1 keer bavette zou kopen in Frankrijk en het werd uiteindelijk 2 keer. Ook bij het jaarlijkse kerstinkoop-uitje in Lille ging er bavette mee terug. Kortom, een kans om bavette mee te nemen laat ik niet gaan.
Deze week kon ik weer eens aan de slag met bavette. Ik heb tot nu toe de bavette niet sous vide gegaard dus ik wilde wel eens uittesten of het nog verschil maakt. Conclusie: of wij hadden bij toeval dit keer een supersappige bavette of het maakt echt verschil. Ik gok op het laatste. Ik zal het daarom nog een keertje uit moeten testen dus laat de Franse weken bij de slagers/supers maar komen. Dan kan ik nog een keertje toeslaan.
Toscaanse bavette
1 bavette van 350 gram (2 a 3 pp)
3 eetlepels olijfolie
3 eetlepels citroensap
1 teentje knoflook
1 takje rozemarijn
zwarte peper
zout
snufje rode peper/cayennepeper
1 theelepel citroenrasp
Maak de marinade en doe de bavette in een zakje met de ingrediënten, trek vacuum en seal. Indien geen sousvide bereiding: marineer de bavette minimaal 4 uur voordat je gaat grillen.
Sousvide: verwarm het water tot 54C: de gevacumeerde en gemarineerde bavette 2 uur op 54C.
Gril de bavette enkele minuten in grill-apparaat of in de grillpan. Laat het vlees even rusten in folie voordat je het aan gaat snijden.
P.S. Wij aten de bavette met in olijfolie gebakken frietjes uit de actifryer en met Ton’s mayonaise Fris Zuur. Deze mayonaise had ik gekregen om uit te testen en ik vind het de allerlekkerste van Ton en van alle kant en klare mayonaises. Het was dan ook binnen een paar dagen op. Houd je van wat zuurdere mayonaises, dan kan ik deze aanraden.
Coquilles koop ik alleen maar rond de feestdagen. Dan zijn ze voldoende te verkrijgen. Ik probeer dan eerst nog een tijdje de lokroep van de dozen coquilles te weerstaan en op een gegeven moment ga ik voor de bijl. Ik wilde er een voorgerechtje mee maken en daar best wel wat moeite in steken, maar er ook niet uren voor in de keuken staan. Ik kwam het onderstaande recept tegen op de site van de International Culinary Centre en het was precies wat ik wilde.
Gisteren was ik met twee met medefoodbloggers, Martine van het blog 
Het jachtseizoen is weer begonnen en dat betekent hier in Zuid-Beveland dat er vooral veel hazen worden geschoten. Vorige week werd op zaterdag weer een haas in de achtertuin panklaar gemaakt en het vlees ging dezelfde dag nog in de marinade. Ik had namelijk een boek uit de bibliotheek gehaald met recepten van Europese streekgerechten. Er stonden twee recepten voor haas in. Het recept voor zoet-zure haas uit Italië sprak mij niet zo aan, maar het Russische recept van haas in roomsaus wel.
Ik had eergisteren de groente en het vlees klaarliggen voor het avondeten. De vraag was alleen nog wat er mee te gaan doen. Met biefpuntjes en een mix van knapperige groente kan je veel kanten op. Ik kon er iets Oosters mee maken: groente en vlees kort wokken, wat ketjap e.d. en dan eten met mie of mihoen. Ik kon er ook een lekkere pittige curry mee maken. Bij alles wat ik opperde was er wel een huisgenoot die er geen zin in had. Tot opeens een gerecht binnenschoot dat ik al zo’n tien jaar niet had klaargemaakt: Siciliaanse risotto met biefreepjes. Daar kreeg ik geen protest tegen.
Misschien herken je het volgende. Je hebt zin om jezelf (en gezelschap) eens te verwennen met een lunch in een broodjeszaak. Het oog valt bij het bekijken van de menukaart gelijk op het luxe broodje brie. Als de bediening het broodje voor je zet, val je vol verwachting aan en dan: is er met de honing uitgeschoten/de sla is al aan het verleppen/het broodje is gortdroog/vul hier een eigen ervaring in. Kortom genoeg redenen om thuis aan de slag te gaan om van een lekker vers broodje warme brie te genieten. Door een paar druppels balsamico-azijn en noten-olie (of stukjes walnoot) en nog wat verse groente wordt het geen plat broodje brie met honing maar een lekker verwenbroodje.
De knop is omgegaan: het is herfstweer en dat zie je ook op de eettafel terug. De eerste pompoensoep is al gemaakt en de slowcooker gaat weer aan voor stoofpotten. In de moestuin groeien nog wel wat tomaten, pepers en puntpaprika’s in de kas, maar voor de rest ziet het er maar herfstig uit. De muskaatpompoenen zijn inmiddels naar het overdekte terras bij huis verplaatst om nog wat bij te rijpen. Alleen de wintergroenten doen nog hun best, zoals de aardperen en boerenkool.
De twee appelboompjes in de moestuin hebben dit seizoen hun tweede oogstjaar. Wij hadden de appeltjes niet uitgedund dus het resultaat is te omschrijven als trosappeltjes. In het gunstigste geval zijn ze net zo groot geworden als de kinderappeltjes uit de winkel. We hadden wel meer appeltjes dan verwacht. Sommige zien er door wat beschadigingen niet zo mooi uit en die gaan in baksels. De Hollandse appeltaart is twee weken geleden al op tafel gezet. Nu was het tijd om weer eens wat anders te bakken en dan het liefst een eenvoudig recept.