We zijn bewust de ingevroren groente aan het opmaken. Het moestuinseizoen gaat immers binnenkort beginnen. Het moestuingedeelte voor de wisselteelt wordt volgende week omgeploegd en dan gaan de tuinboonzaden als eerste de grond in. Daarna komen de pootaardappelen, erwten, peultjes en uien aan de beurt. In de kas begin ik met spinazie. Het moestuinplan is nog niet helemaal klaar maar ik wil in ieder geval wat minder kolen en wat meer slasoorten.
Tuinbonen uit eigen moestuin zijn heerlijk, ook nadat ze ingevroren zijn geweest. Ik laat ingevroren groente nooit ontdooien maar doe ze bevroren in de pan (met kokend water). Daardoor blijven de boontjes stevig. Zelfs ingevroren sperziebonen komen op deze manier niet slap of papperig op het bord. De combinatie tuinbonen met spekjes is geweldig. Met nog wat ingrediënten er bij maak je een lauwwarme Mediterraanse aardappelsalade. Serveer hier eventueel nog een chipolataworstje naast!
Warme aardappelsalade met tuinbonen en mozzarella
800 gram aardappelen
1 ui
200 gram gerookte spekreepjes
2 koppen rauwe tuinbonen of 1 pot tuinbonen
1 bol mozzarella
2 eetlepels olijfolie
1 eetlepel (rode) wijnazijn
zout, peper,
daslook
evt. olijven en/of cherrytomaatjes
Kook de aardappelen, giet af en laat een beetje afkoelen totdat je ze kunt vastpakken en snijden. Bak de spekblokje bruin en doe er dan nog de gesnipperde ui even bij. Kook de tuinbonen in circa 10 minuten gaar en giet af. Snij de mozzarella in blokjes. Snij vervolgens de aardappelen in blokjes en doe dit in een ruime schaal, voeg de tuinbonen, spek, ui en mozzarella toe. Maak op smaak met de olijfolie, wijnazijn, zout en peper en evt. wat daslook of peterselie. Lekker is ook nog wat olijfjes of tomaat er door heen.
Kipkerrie met erwtjes staat al jarenlang op het menu. Vroeger gebruikte ik daar de sausmix van Nederlands bekendste merk van produkten voor de Oosterse keuken voor. Sinds ik tegenwoordig vrijwel zonder pakjes en zakjes kook, valt mij op hoe zoet de kant en klare sausmixen zijn. Te zoet naar mijn smaak. En dus is de uitdaging niet meer een even lekkere saus zelf te maken maar een lekkerder. Na een aantal mislukte pogingen heb ik nu het recept voor een heerlijke kipkerrie.
Veel vegetarische burgers vind je niet op dit blog, hoewel ik een enorme burger-fan ben. Een vegetarische burger mag pas op het blog als ik de burger serieus als alternatief voor een “gewone” runderburger op tafel kan zetten. De 
rdig is het eenvoudig want je kan nu kaas online bestellen. Bij www.delekkerstekaas.nl bijvoorbeeld, hebben ze gewoon verschillende soorten schapenkaas in het assortiment. Ik bestelde pecorino (natuurlijk), daarnaast wilde ik ook wel eens Manchego, een Spaanse schapenkaas proeven en het verschil met de Hollandse schapenkaas ontdekken. De drie schapenkazen werden vacuum geseald in een doosje bezorgd, met daarbij drie stukken papier om het na gebruik in te kunnen verpakken.
n vaak is voorbehouden aan pastagerechten met sterk smakende sauzen, met name uit de regio van Rome, zoals Pasta all’Amatriciana. Ik heb de kaas inderdaad vooral met pasta gegeten. De zelfgemaakte lasagna met laagjes geraspte pecorino werd hier thuis als lekkerste ooit uitgeroepen. Maar ook heel lekker was de kaasfondue met pecorino. De pecorino zorgde bij dit kaasfondue-recept voor de pit en de brie voor de romigheid. Â Kijk 
pa gegeten maar ook verwerkt in gerechten. In mijn Spaanse kookboek zag ik bijvoorbeeld stokvis met manchego en met manchego gevulde aubergine. Ik heb het zelf als tapa op tafel gezet en gebruikt in een heerlijke maaltijdsalade: salade met balsamicodressing, knoflookchampignons en manchego. Kijk 
Dit was de zachtste en romigste kaas van de drie schapenkazen. Deze schapenkaas heeft het einde van de week niet gehaald! De kaas is heerlijk op brood. Ik heb er zelf nog een uientaart meegemaakt: de laatste uien uit de moestuin (700 gram rode, roze en gele uien) heb ik grof gesneden en gebakken met wat zout, peper en een eetlepel balsamicoazijn totdat ze zacht waren. Daarna gingen ze in een met 
Vorig jaar gingen wij in zomervakantie naar de Franse Elzas en zaten wij in een chalet met op loopafstand een enorme supermarkt. Deze supermarkt had ook nog eens een slagerij intern. Daar heb ik mij lopen vergapen aan het enorme aanbod. Voor mij stond van tevoren al vast dat ik minstens 1 keer bavette zou kopen in Frankrijk en het werd uiteindelijk 2 keer. Ook bij het jaarlijkse kerstinkoop-uitje in Lille ging er bavette mee terug. Kortom, een kans om bavette mee te nemen laat ik niet gaan.
Coquilles koop ik alleen maar rond de feestdagen. Dan zijn ze voldoende te verkrijgen. Ik probeer dan eerst nog een tijdje de lokroep van de dozen coquilles te weerstaan en op een gegeven moment ga ik voor de bijl. Ik wilde er een voorgerechtje mee maken en daar best wel wat moeite in steken, maar er ook niet uren voor in de keuken staan. Ik kwam het onderstaande recept tegen op de site van de International Culinary Centre en het was precies wat ik wilde.
Gisteren was ik met twee met medefoodbloggers, Martine van het blog 
Het jachtseizoen is weer begonnen en dat betekent hier in Zuid-Beveland dat er vooral veel hazen worden geschoten. Vorige week werd op zaterdag weer een haas in de achtertuin panklaar gemaakt en het vlees ging dezelfde dag nog in de marinade. Ik had namelijk een boek uit de bibliotheek gehaald met recepten van Europese streekgerechten. Er stonden twee recepten voor haas in. Het recept voor zoet-zure haas uit Italië sprak mij niet zo aan, maar het Russische recept van haas in roomsaus wel.