Afgelopen maandag was ik jarig en mocht ik bepalen wat er die avond op tafel zou komen. Bij mij is dat vrij eenvoudig. Het komt bijna altijd neer op iets met Hollandse garnalen. Daarnaast had ik dit jaar zin in krabbenpoten. De krabbenpoten bleken alleen in het weekend te worden verkocht, dus moest ik even omschakelen. Gelukkig had ik een aanbieding coquilles de week daarvoor gekocht en konden wij het onderstaande heerlijke gerecht maken met de eerste asperges van het seizoen.
De saffraansaus is een witte wijnsaus met saffraan als (subtiele) smaakmaker. Daarnaast geeft het de saus een mooie lichtgele kleur. Dit gerecht is daarom ook een fijn paasgerecht. Ik kan mij voorstellen dat dit gerecht ook erg lekker is met groene asperges of wellicht met beide soorten asperges om het nog wat kleurrijker te maken. Ik ben zelf dol op witte asperges en ga de komende tijd weer genieten van het nieuwe seizoen.
Coquilles met asperges, garnalen en saffraansaus
12 coquilles (ca.200 gram)
100 gram Hollandse garnalen
12 asperges (ca. 500 gram) of zoveel als je lekker lijkt
150 ml witte wijn
150 ml kookroom
8 saffraandraadjes
peper, zout
25 gram koude boter
verse peterselie
Doe de wijn met saffraan in een steelpannetje en laat dit inkoken tot 4 el vocht. Haal de saffraandraadje er uit met een zeefje en voeg de room toe. Laat dit nog even indikken en roer vlak voor het serveren met een garde de koude boter in blokjes door de saus. Breng op smaak met zout en peper.
Leg de geschilde asperges in een pan en giet hier kokend water op. Laat 10 minuten koken bij middeldikke asperges en ca. 15 minuten bij dikke asperges.
Bak de coquilles om en om in de pan totdat het vlees niet meer doorzichtig is: dat is al na een paar minuten.
Leg enkele asperges op een bord, daarnaast de coquilles en besprenkel deze met Hollandse garnalen. Verdeel hier wat van de saus over en serveer de overige saus er naast. Lekker met nog wat verse peterselie.
Bij andere bloggers heb ik al vaak het Midden-Oosterse gerecht Shakshuka voorbij zien komen, een gerecht van eieren die zijn gepocheerd in een pittige tomatensaus. Ook in andere delen van de wereld hebben ze gerechten met eieren die zijn gegaard in de stoofschotel zelf, zoals Huevos rancheros. Dat is een Mexicaans ontbijtgerecht met bonen, stukken worst en eieren in tomatensaus.
Ik doe voor het eerst mee met de “Mysterybox”. Dit is een soort virtuele grabbelton, gevuld met door foodbloggers aangedragen ingrediënten. Uit deze ingrediënten worden er zes gegrabbeld. Met in ieder geval drie van de zes bedenk je een gerecht en blogt deze. Ik had sperziebonen in de virtuele grabbelton gedaan want ik heb daar nog een vrieslade vol mee liggen en kan wel een zetje gebruiken om daar mee aan de slag te gaan. Andere bijdragen waren bijvoorbeeld zaátar, chocolade en groene asperges. Uiteindelijk zijn het de volgende 6 geworden: freekeh, kikkererwten, mijn sperziebonen, gamba’s, aubergine en verse kokos.
We zijn bewust de ingevroren groente aan het opmaken. Het moestuinseizoen gaat immers binnenkort beginnen. Het moestuingedeelte voor de wisselteelt wordt volgende week omgeploegd en dan gaan de tuinboonzaden als eerste de grond in. Daarna komen de pootaardappelen, erwten, peultjes en uien aan de beurt. In de kas begin ik met spinazie. Het moestuinplan is nog niet helemaal klaar maar ik wil in ieder geval wat minder kolen en wat meer slasoorten.
Kipkerrie met erwtjes staat al jarenlang op het menu. Vroeger gebruikte ik daar de sausmix van Nederlands bekendste merk van produkten voor de Oosterse keuken voor. Sinds ik tegenwoordig vrijwel zonder pakjes en zakjes kook, valt mij op hoe zoet de kant en klare sausmixen zijn. Te zoet naar mijn smaak. En dus is de uitdaging niet meer een even lekkere saus zelf te maken maar een lekkerder. Na een aantal mislukte pogingen heb ik nu het recept voor een heerlijke kipkerrie.
Veel vegetarische burgers vind je niet op dit blog, hoewel ik een enorme burger-fan ben. Een vegetarische burger mag pas op het blog als ik de burger serieus als alternatief voor een “gewone” runderburger op tafel kan zetten. De 
rdig is het eenvoudig want je kan nu kaas online bestellen. Bij www.delekkerstekaas.nl bijvoorbeeld, hebben ze gewoon verschillende soorten schapenkaas in het assortiment. Ik bestelde pecorino (natuurlijk), daarnaast wilde ik ook wel eens Manchego, een Spaanse schapenkaas proeven en het verschil met de Hollandse schapenkaas ontdekken. De drie schapenkazen werden vacuum geseald in een doosje bezorgd, met daarbij drie stukken papier om het na gebruik in te kunnen verpakken.
n vaak is voorbehouden aan pastagerechten met sterk smakende sauzen, met name uit de regio van Rome, zoals Pasta all’Amatriciana. Ik heb de kaas inderdaad vooral met pasta gegeten. De zelfgemaakte lasagna met laagjes geraspte pecorino werd hier thuis als lekkerste ooit uitgeroepen. Maar ook heel lekker was de kaasfondue met pecorino. De pecorino zorgde bij dit kaasfondue-recept voor de pit en de brie voor de romigheid. Kijk 
pa gegeten maar ook verwerkt in gerechten. In mijn Spaanse kookboek zag ik bijvoorbeeld stokvis met manchego en met manchego gevulde aubergine. Ik heb het zelf als tapa op tafel gezet en gebruikt in een heerlijke maaltijdsalade: salade met balsamicodressing, knoflookchampignons en manchego. Kijk 
Dit was de zachtste en romigste kaas van de drie schapenkazen. Deze schapenkaas heeft het einde van de week niet gehaald! De kaas is heerlijk op brood. Ik heb er zelf nog een uientaart meegemaakt: de laatste uien uit de moestuin (700 gram rode, roze en gele uien) heb ik grof gesneden en gebakken met wat zout, peper en een eetlepel balsamicoazijn totdat ze zacht waren. Daarna gingen ze in een met 
Vorig jaar gingen wij in zomervakantie naar de Franse Elzas en zaten wij in een chalet met op loopafstand een enorme supermarkt. Deze supermarkt had ook nog eens een slagerij intern. Daar heb ik mij lopen vergapen aan het enorme aanbod. Voor mij stond van tevoren al vast dat ik minstens 1 keer bavette zou kopen in Frankrijk en het werd uiteindelijk 2 keer. Ook bij het jaarlijkse kerstinkoop-uitje in Lille ging er bavette mee terug. Kortom, een kans om bavette mee te nemen laat ik niet gaan.
Coquilles koop ik alleen maar rond de feestdagen. Dan zijn ze voldoende te verkrijgen. Ik probeer dan eerst nog een tijdje de lokroep van de dozen coquilles te weerstaan en op een gegeven moment ga ik voor de bijl. Ik wilde er een voorgerechtje mee maken en daar best wel wat moeite in steken, maar er ook niet uren voor in de keuken staan. Ik kwam het onderstaande recept tegen op de site van de International Culinary Centre en het was precies wat ik wilde.
